De Network Vision-plannen van Sprint voor het uitrollen van zijn 4G LTE-netwerk in de VS zijn veel anders dan wat zijn grotere rivalen hebben gedaan, en voor de op twee na grootste provider in het land kan deze strategie op de lange termijn zijn vruchten afwerpen. Ik kreeg de kans om tijdens een formele lunch te gaan zitten met Sprint vice-president Kevin Kunkel en de directeur van Solutions Engineering Kim Wade van het netwerk in San Francisco om te praten over Sprint's LTE-strategie, die het bedrijf gezamenlijk Network Vision noemt.

Het 4G LTE-netwerk van Sprint verschilt in drie opzichten van andere providers: netwerkinfrastructuur, simkaart-activering en serviceplannen.

Netwerkinfrastructuur zorgt voor een beter spectrumgebruik

Terwijl alle andere netwerken in de VS een specifieke band of spectrum combineren met een specifieke 2G-, 3G- of 4G-technologie, zorgt het multimodale netwerk van Sprint ervoor dat het meest efficiënte spectrum werkt met de juiste mobiele breedbandservice. AT&T reserveert bijvoorbeeld zijn 850 en 1900 MHz-spectrum voor GSM / 3G / HSPA + -gebruik en die aanbieder exploiteert zijn 700 MHz-spectrum specifiek voor LTE. Evenzo gebruikt Verizon een ander deel van het 700 MHz-spectrum voor LTE, terwijl andere banden specifiek zijn ingericht om 3G- of 2G-verbindingen af ​​te handelen. Op Sprint kan elk van de banden of het spectrum dat de koerier bezit, exploiteert of leaset, worden gebruikt met elk van de 2G-, 3G-, WiMax- of LTE-technologie.

Het voordeel voor Sprint met een multimodale infrastructuur is dat dit efficiënter is en dat abonnees op de juiste band kunnen springen, afhankelijk van of ze binnen of buiten zijn.

De oude manier om een ​​toren te beheren is dat je aparte torens nodig hebt voor 2G-, 3G- en 4G-dekking. Elke toren verwerkt een specifieke band of spectrum voor de juiste 2G-, 3G- of 4G-technologie. De multimodale torens van Sprint combineren niet alleen het 2G-, 3G- of 4G-beheer in één enkele toren, maar stellen het netwerk in staat het juiste spectrum te kiezen om het gesprek van een gebruiker af te handelen. Als een gebruiker zich in een gebouw bevindt, kan een lagere frequentie worden gebruikt voor een betere LTE-dekking in het gebouw. Als een gebruiker zich buiten bevindt met vrij zicht op een toren, kan een hogere frequentie worden geselecteerd om hogere LTE-snelheden mogelijk te maken.

Als een gebruiker zich in een stad met hoge betonnen en stalen gebouwen en constructies bevindt, kan Sprint de 4G LTE-datagegevens van een klant verbinden met een lager spectrum, waardoor een betere penetratie in het gebouw mogelijk is en de ontvangst wordt gestimuleerd wanneer een klant aan het werk is in een hoge omgeving. stijgen, bijvoorbeeld. Voor landelijke gebieden met grote open ruimte kan het gebruik van een hoger spectrum die klanten hogere snelheid opleveren.

Het tweede voordeel van het multimodale programma is dat het Sprint in staat zou stellen zijn bandbreedte te maximaliseren om zowel het stijgende aantal abonnees als het toenemende dataverkeer op te vangen. De koerier zegt dat de vraag naar gegevens negenvoudig is gegroeid en dat de San Francisco Bay Area waar we onze bijeenkomst hadden ongeveer 20-25 procent meer gegevens verbruikt dan het nationale gemiddelde. Om dit mogelijk te maken, in plaats van de verschillende banden die Sprint bezit voor zijn iDEN-, CDMA-, EVDO-, WiMax- en LTE-netwerken te scheiden, zal het elk van die banden laten werken met een van de technologieën om het meest efficiënte gebruik van gegevens mogelijk te maken.

In wezen geeft dit Sprint ongeveer een 20 X 20-kanaal voor LTE wanneer gemaximaliseerd, wat het dubbele is van het 10 X 10-kanaal dat Verizon heeft voor zijn LTE-implementatie en veel meer dan het 5 X 5-kanaal waartoe AT&T beperkt is in geselecteerde markten. En aangezien het netwerk van Verizon aanzienlijk is vertraagd sinds het voor het eerst werd gelanceerd vanwege meer gebruikers en meer gegevenscongestie op het netwerk, zal het grotere kanaal van Sprint helpen om in de loop van de tijd hogere snelheden te behouden.

Wade zegt dat in wezen dit grote stuk bandbreedte van Sprint en als onderdeel van de overeenkomst met Clearwire Sprint in staat zal stellen om in de toekomst snelheden tot 100 Mbps te leveren.

SIM-kaart inschakelen

In tegenstelling tot AT&T, T-Mobile en Verizon, die allemaal de dienstverlening aan de simkaart hebben gekoppeld voor service in de VS, lijkt het erop dat het gebruik van de simkaart door Sprint meer beperkt is tot internationaal reizen voor gsm-markten. Dit is anders dan wat zijn grootste technologische rivaal Verizon doet. Wanneer een klant op Verizon een simkaart naar een andere telefoon overschakelt, is de service aan de simkaart gekoppeld, zodat de nieuwe telefoon onmiddellijk kan worden gebruikt. Bij Sprint is de service gekoppeld aan de hardware zelf, dus u moet online inloggen om naar een nieuwe telefoon te migreren of Sprint bellen om een ​​medewerker van de klantenservice dit te laten doen.

Hoewel beide strategieën voor- en nadelen hebben, met als voordeel het gemak dat Verizon zijn klanten heeft geboden door de service te integreren met de simkaart in plaats van met de apparaathardware, kan de aanpak van Sprint uitval helpen voorkomen als gevolg van incompatibiliteit met systemen, torens, en netwerk. Toen LTE voor het eerst op Verizon werd gelanceerd, ervoer het netwerk wat groeipijnen. Als het 'meest betrouwbare netwerk' van het land, zag Verizon zijn LTE, en soms zelfs zijn 3G-service, uitvallen met lange periodes van downtime wanneer er incompatibiliteit was door over te schakelen op het gebruik van simkaarten. Tot nu toe heb ik bij Sprint nog nooit van uitval gehoord.

Een onbeperkt abonnement

En hoewel T-Mobile misschien wel de grootste concurrent van Sprint is om onbeperkte, ongeknipte gegevens aan te bieden met het juiste plan, denk ik dat Sprint momenteel meer middelen heeft om onbeperkt te leveren met bruikbare snelheden op de lange termijn. En een groot deel van het kunnen bieden van onbeperkt is nog steeds omdat Sprint de capaciteit heeft om dit te doen dankzij een slimme netwerkinfrastructuur die mogelijk wordt gemaakt door zijn multimodale torenapparatuur.

Voorlopig zijn de snelheidsbeloften van Sprint conservatief en lijken ze misschien niet al te aantrekkelijk voor gebruikers met veel snelheid. Het is aan Sprint om te laten zien dat zijn netwerk in staat zal zijn om consistente, hoge snelheden te leveren met weinig of geen vertragingen wanneer er meer gebruikers op zijn LTE-netwerk zijn. Als het dat zou kunnen, zou het een winnende waardepropositie zijn, aangezien zowel Verizon als AT&T beide gebruikers hebben gemigreerd naar een gemeten LTE-dataplan, waardoor het volledige potentieel dat dergelijke hoge snelheden voor een gebruiker kunnen bereiken, wordt beperkt.

Zelfs voor Sprint is het een marathon

En ondanks zijn naam lijkt Sprint als koerier in de race voor de lange termijn. Toegegeven, ik was een beetje sceptisch over het LTE-netwerk van Sprint toen de koerier conservatief schattingen gaf voor downloadsnelheden van 6-8 Mbps en uploadsnelheid van 2-3 Mbps, zegt Wade dat Sprint onderbelovend is en te veel wil leveren. Ik heb die mantra eerder gehoord van Verizon Wireless, een paar jaar geleden toen het begon met LTE-implementatie, maar ik denk dat Sprint meer verdiensten heeft voor zijn beweringen. Sprint heeft absoluut veel te bewijzen. Onze hoofdredacteur Xavier Lanier heeft zich in het verleden herhaaldelijk beklaagd over de lage WiMax- en EVDO-snelheden van Sprint in San Francisco, een dichtbevolkte markt waar AT&T voorop loopt in LTE-snelheden en Verizon op dit moment toonaangevend is. Deze keer denk ik echter dat Sprint de juiste technologie en de juiste implementatie heeft om zijn visie te realiseren.

Ten eerste zal Sprint dankzij de multimodale netwerkstrategie meer bandbreedte kunnen bieden aan gebruikers, ongeacht de omgeving waarin ze zich bevinden. Betere dekking in gebouwen, hogere snelheden voor open gebieden en het juiste spectrum voor de juiste taak - of dat nu spraak is. , tekst of gegevens - helpt om consistent robuuste snelheden op het netwerk te handhaven.

Ten tweede, hoewel het LTE-netwerk in de Bay Area slechts ongeveer een derde live is, wat betekent dat een derde van de mobiele sites en torens momenteel verlicht is met LTE, komen de snelheden van Sprint, indien beschikbaar, overeen met enkele van zijn beste concurrenten die er zijn. Hoewel ik de service niet zelf heb getest, heb ik real-world snelheidstests en demo's gezien in het gebied waar LTE-snelheden piekeren rond 40 Mbps met snelheden die constant tussen 10-20 Mbps schommelen. Deze snelheden zijn nek-aan-nek met AT & T's en T-Mobile's LTE-netwerk in respectievelijk San Francisco en San Jose, Californië, en dit zijn de twee snelste LTE-providers die momenteel in de Bay Area zijn.

We zullen zeker moeten zien hoe de Sprint-snelheden het doen als er meer gebruikers zijn en wanneer het netwerk officieel wordt gelanceerd. Maar voorlopig laat Sprint zijn spieren zien. Van de klassieke call-duidelijkheid 'pin drop' tot het onbeperkte tijdperk, Sprint is erin geslaagd om te laten zien dat het nog steeds vaart heeft tijdens deze marathon, en in deze laatste etappe van de race laat Sprint zien dat het naar de finish kan sprinten.